Depresja, Ja i on

Mam żal do osób które mnie zostawiły w najtrudniejszych momentach Mojego życia...
Mamo nigdy nie byłam dla Ciebie wystarczająco dobra,nigdy nie byłam chuda tak jakbyś chciała, nigdy nie byłam podobna do mojego Brata, nigdy nie byłam Nim... to od tego się zaczęło to Mój Brat był Twoim synem a ja byłam tylko córka Taty, to Synusiowi oboje pomagaliście, dla Niego traciliście zdrowie żeby mnie zostawić, to Jemu ufaliscie bezgranicznie i Jego oszczerstwa trafiały do Was bardziej niż to co ja miałam do powiedzenia. Czemu mnie urodziłaś? Po co? Dlaczego? Skoro i tak mnie nie kochałaś. Koniec był taki ze ja mając 21 lat straciłam Mamę chociaż teraz wiem że straciłam Cię wcześniej już wtedy gdy nie spełniałam Twoich oczekiwań, teraz mogę powiedzieć tylko ze im więcej ode mnie wymagaliscie tym stawałam się lepsza zaczęłam sama wymagać od siebie więcej i jestem najlepsza we wszystkim!

Dlaczego blog? Może to rodzaj terapii a może wyrzucenie wszystkiego co mnie boli przed śmiercią? Tak, śmiercią!Czy ktoś zastanawiał się na śmiercią? Kiedy przyjdzie? Jak to będzie wyglądało? Ja często się zastanawiam nie nad tym jak będzie to wyglądało a kiedy w końcu przyjdzie. Tak w końcu! Gdy Twoje życie nabiera smutnych barw i docierasz do jakiegoś stanu nazwanego depresja masz dość i zastanawiasz się nad śmiercią. Czy lepiej byłoby bez Ciebie, czy miałabyś spokój.
Zastanawiałam się też czemu nikt mnie nie kocha na tyle żeby zmienić mój świat i wtedy poznałam Pana M.- gbura, dupka i pedanta...